17دسامبر 2021 - در چند سال گذشته خبرهای خوبی در مورد ورزش منتشر شده است. محققان گزارش داده‌اند که ممکن است مجبور نباشیم آنقدر که فکر می‌کنیم ورزش کنیم تا بتوانیم از مزایای آن بهره‌مند شویم. برای مثال، در ویرایش دوم «دستورالعمل‌های فعالیت بدنی برای آمریکایی‌ها» که 3 سال پیش منتشر گردید،آمده است: بزرگسالان باید بیشتر حرکت کنند و کمتر در طول روز بنشینند. انجام مقداری فعالیت بدنی بهتر از هیچ است. کمتر نشستن و هر مقدار فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید، فوایدی برای سلامتی بزرگسالان بهمراه دارد.

اکنون گزارش یک مطالعه جدید در هلند نشان می دهد که تنها با کمتر نشستن حساسیت به انسولین بهبود می یابد، موضوعی که برای افراد مبتلا به دیابت، مهم است. این گزارش نشان داد که حساسیت به انسولین در گروهی از زنان یائسه که بیشتر می‌ایستادند و راه می‌رفتند، تقریباً به اندازه سایرین که یک ساعت ورزش متوسط ​​تا شدید انجام دادند، بهبود یافت.

تیم تحقیقاتی که توسط دکتر پاتریک شراوون، از دانشکده تغذیه و تحقیقات ترجمه ای NUTRIM در دانشگاه ماستریخت هدایت می شد، از 12 زن یائسه برای این مطالعه ثبت نام کرد. سن آنها بین 45 تا 70 بود، غیر سیگاری بودند، هیچ بیماری فعالی نداشتند، و BMI آنها بین 25 تا 35 بود(BMI یا شاخص توده بدنی 30 یا بالاتر در دسته "چاقی" قرار می گیرد). این زنان آنچه را که محققان به عنوان "سبک زندگی غیر فعال فیزیکی" توصیف کردند، داشته و وزن آنها در شش ماه گذشته ثابت بود.

هر زن موظف شد که سه رژیم فعالیتی را انجام دهد که هر کدام چهار روز طول می‌کشید - یک رژیم نشسته، یک رژیم کمتر نشسته و یک رژیم ورزشی. رژیم نشسته شامل 14 ساعت نشستن در روز بود. رژیم کمتر نشسته، شامل نه ساعت نشستن، چهار ساعت ایستادن و سه ساعت پیاده روی در روز بود، و رژیم ورزشی شامل 13 ساعت نشستن و یک ساعت ورزش در روز بود (ورزش با دوچرخه ثابت انجام می شد). مصرف غذا در هر رژیم تا حد امکان مشابه بود. به هر شرکت کننده گفته شد که رژیم غذایی منظم خود را رعایت کند و از مصرف الکل و نوشیدنی های غنی از کافئین خودداری کند. فعالیت بدنی و حالت بدنی آنها با یک مانیتور فعالیت اندازه‌گیری می شد و شرکت‌کنندگان همچنین دفترچه‌ای داشتند که فعالیت بدنی خود را ثبت می‌کردند.

محققان حساسیت به انسولین افراد را با استفاده از یک گیره هایپرانسولینمی-یوگلایسمیک یا گیره انسولین اندازه گیری کردند. این دستگاه از زمانی که در سال 1979 در دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس اختراع شد، "استاندارد طلایی" برای اندازه گیری حساسیت به انسولین نامیده شد. علاوه بر این، محققان بیوپسی عضلانی را برای شناسایی تغییرات در سطح مولکولی انجام دادند.

نشستن کمتر با بهبود حساسیت به انسولین مرتبط است

محققان هیچ تفاوت قابل توجهی در سطح قند خون در بین سه رژیم گزارش نکردند. با این حال، در مقایسه با رژیم نشسته، افراد با رژیم کمتر نشسته، 13 درصد بهبود حساسیت محیطی به انسولین را تجربه کردند، در حالی که در افراد گروه رژیم ورزشی، 20 درصد بهبود حساسیت به انسولین گزارش شد. در مورد تغییرات در سطح مولکولی، ورزش بیشترین تغییر را ایجاد کرد، اما به گفته ی محققان، در پایان مداخله، در رژیم کمتر نشسته تغییرات متابولیکی مشابه با گروه ورزشی دیده شد اگرچه این تغییرات کمتر از رژیم ورزشی، بارز بودند. نویسندگان آن را اینگونه توضیح دادند: «تجزیه و تحلیل متابولومیک در عضله نشان داد که پروفایل‌های مولکولی تحت‌تاثیر ورزش و نشستن کمتر همپوشانی دارند، برای مثال کاهش واضح در اسیدهای آمینه ی خاصی مشاهده شد که یک نشانه‌ از ورزش شدید است.

دکترSchrauwen ، گفت: این مطالعه، نتایج مطالعات قبلی را تأیید می‌کند، اما در اینجا ما یک قدم فراتر رفتیم و مکانیسم‌های اساسی را نیز بررسی کردیم، با این سؤال که آیا مکانیسم‌های مشابهی سبب فواید سلامت ناشی از کمتر نشستن و ورزش می شود یا خیر. اگرچه 100٪ مشابه نیستند، اما سطح خوبی از همپوشانی بین این دو مداخله وجود داشت. او افزود: «بسیاری از افراد از جمله بیماران دیابتی، نمی‌توانند به طور معمول ورزش کنند. مفهوم مطالعه ما این است که اگر قادر به ورزش نیستید، جایگزین‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانند اثرات مفیدی برای سلامتی داشته باشند، مانند فعالیت‌های سبک‌تر که ممکن است بتوانید در زندگی روزمره ی خود، آنها را بگنجانید.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2021/12/17/sitting-less-improves-insulin-sensitivity-new-study-reports/